Στη γενέθλια χρονιά των 90 ετών από την ίδρυση του συλλόγου, η ιστορία του ΟΦΗ βάφτηκε με μαύρο χρώμα. Ο επί σειρά ετών εκπρόσωπος του νησιού της Κρήτης δε θα συνεχίσει να είναι ανάμεσα στους «μεγάλους». Εκεί που ήταν η θέση του, εκεί που ανήκει και εκεί που επί 40 χρόνια κατέγραψε τις μεγαλύτερες στιγμές του, οι οποίες έκαναν περήφανο τον κόσμο του και όλη την Ελλάδα.
Ο Όμιλος στα 40 χρόνια παρουσίας του σε επίπεδο Α Εθνικής όχι μόνο καθιερώθηκε, αλλά κατάφερε να χαρίσει στιγμές δόξας τόσο στην Κρήτη, όσο και σε ολόκληρη την Ελλάδα με τη συμμετοχή του σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η κορύφωση αυτής της πορείας ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας, καθώς και αυτή του Βαλκανικού Κυπέλλου.
Ας δούμε τις χρονολογίες που η κρητική ομάδα κόσμησε με την παρουσία της τα γήπεδα της Α' εθνικής:
1968-69: Η ώρα της μαγείας. Μια Ηρακλειώτικη ομάδα ανάμεσα στις κορυφαίες ελληνικές. Ο ΟΦΗ για πρώτη φορά θα αντιμετώπιζε τα ελληνικά «μεγαθήρια». Η ώρα της αλήθειας είχε φανεί. Η πρώτη του νίκη έγινε την τέταρτη αγωνιστική, με θύμα τον Πανσερραϊκό τον οποίο κέρδισε με 1-0 στην έδρα του. Μπορεί ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος να μην ήταν και τόσο εποικοδομητικός αλλά στο δεύτερο ήταν μια…. «αποκάλυψη». Το σημαντικότερο… Η κρητική ομάδα κατάφερε να σώσει τη χρονιά τερματίζοντας στη 12η θέση με 30 βαθμούς.
1969-70: Έδειξε την έδρα του! Το χρίσμα το είχε πάρει από την περασμένη χρονιά, με τους κρητικούς να ξεκινούν το πρωτάθλημα όχι τόσο «φοβισμένα» όπως το 1969. Μπορεί να τερμάτισαν στη 13η θέση με 29 βαθμούς, ωστόσο πραγματοποίησαν μεγάλες νίκες, όπως αυτή επί του Ολυμπιακού με 2-0, καθώς και επί του ΠΑΟΚ με 3-1 στην έδρα του, την οποία άρχισε να εκμεταλλεύεται μην αφήνοντας κανέναν να περάσει εύκολα.
1970-71: Η «μαύρη χρονιά» του ΟΦΗ. Στην θητεία του στην Ά Εθνική δεν παρουσίασε ποτέ τέτοια χάλια. Βούλιαξε αφού πολέμησε ελάχιστα. Στο τέλος αδιαφόρησε για τα αποτελέσματα. Ήταν άδοξο το τέλος της «Κρητικής εκστρατείας» στην Ά Εθνική. Ο ΟΦΗ έχανε εύκολα του βαθμούς στο γήπεδο του. Είναι χαρακτηριστικό ότι προς το τέλος του Ά γύρου κέρδιζε βαθμούς εκτός και τους έχανε απροσδόκητα εντός! Η τύχη του ήδη είχε προδιαγραφεί από τον Ά γύρο. Όλα τα στατιστικά στοιχεία σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές ήταν αρνητικά. Συγκέντρωσε 29 βαθμούς και τερμάτισε στην τελευταία θέση ( 17ος) με φυσικό επακόλουθο να υποβιβασθεί στην B εθνική.
1976-77: Έπειτα από 5 χρονιές στη Β’ Εθνική, ο ΟΦΗ επέστρεψε. Επέστρεψε όμως για να μείνει, πρωταθλητής από τη δεύτερη εθνική και έτοιμος να αφήσει το στίγμα του στην Α’ Εθνική. Τότε, στην πρώτη του επανεμφάνιση τερμάτισε στην 6η θέση του βαθμολογικού πίνακα, έχοντας προπονητή το Nίκο Aλέφαντο. Μίλησαν για τον «ενθουσιασμό του πρωτάρη», γιατί από την πρώτη στιγμή έδειξε ικανότητες. Η αλήθεια είναι ότι ο ΟΦΗ ήταν τότε μια τέλεια επιθετική μηχανή και οι παίκτες του σκόραραν 57 φορές. Ποτέ και στις πιο καλές στιγμές της ομάδας δεν έφτασε σε τέτοια ύψη σκοπευτικής απόδοσης στην Ά Εθνική. Άλλωστε εκείνο τον χρόνο ο Παπαδόπουλος ήταν πρώτος «κανονιέρης» της κατηγορίας. Ας σημειωθεί ότι η ομάδα (λόγω τιμωρίας της) έπαιξε με ΠΑΟΚ και Απόλλωνα στο Ρέθυμνο. Τελικά ο ΟΦΗ εκείνο το χρόνο κέρδισε την 6η θέση.
1977-78: Είναι ο χρόνος που εδραιώνεται στους αντιπάλους η πεποίθηση, ότι το Ηράκλειο είναι η πιο δυσκολακατάβλητη επαρχιακή έδρα, καθώς ο ΟΦΗ δεν αφήνει κανένα να «κουρσέψει» το κάστρο του και τερματίζει αήττητος στην έδρα του! Έστω κι αν παραχώρησε 8 ισοπαλίες στο γήπεδο του. Κατέλαβε την 8η θέση. Αξίζει να σημειωθεί πως το 3-1 της Καβάλας παίχτηκε από τους ερασιτέχνες της ομάδας λόγω της πρώτης απεργίας των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών.
1978-79: Παραμένει αήττητος πάλι στο γήπεδο του και τερματίζει 7ος. Δεν έχει χάσει για 35 αγώνες (τελευταία ήττα, από ΑΕΚ το 1977). Τα πιο χαρακτηριστικό στοιχείο για την ακατάβλητη έδρα του είναι το γεγονός που έγινε στον τελευταίο αγώνα της περιόδου. Ο ΟΦΗ φιλοξενούσε τον Ολυμπιακό που αν κέρδιζε την αδιάφορη κρητική ομάδα, έπαιρνε τίτλο. Έφερε όμως 3-3, κάτι που τον ανάγκαζε σε μπαράζ με την ΑΕΚ και που τελικά δεν το έπαιξε, με αποτέλεσμα να χάσει την ευκαιρία κατάκτησης του τίτλου.
1979-80: Μετά 39 αγώνες ο ΠΑΟ του πήρε το «αήττητο» της έδρας με το βαρύ 3-0. Ο ΟΦΗ είχε πολλά προβλήματα. Αρχικά ένα ανώμαλο αγωνιστικό πρόγραμμα. Επειδή γίνονταν έργα, τον ανάγκασαν να παίξει σερί παιχνίδια εντός και εκτός, ενώ τα περισσότερα από αυτά της έδρας του, τα έπαιξε στο γήπεδο του Εργοτέλη. Κι ενώ στον πρώτο γύρο είχε μια πολύ καλή απόδοση στον επαναληπτικό παρουσίασε μια ομάδα αρκετά κουρασμένη. Φάνηκε η ανάγκη για μια σημαντική ανανέωση. Τερμάτισε στην 11η θέση με 32 βαθμούς.
1980-81: Η ανανέωση έγινε. Αποκτήθηκαν πολλοί ταλαντούχοι παίκτες. Φυσικό ήταν να υπάρξει μια αρχική αστάθεια στη απόδοση. Όμως τα προβλήματα ξεπεράστηκαν και ο ΟΦΗ τελικά κέρδισε βαθμούς, ακόμη και εκτός έδρας. Εκείνο που έχει σημασία είναι πως ακόμη και σε μια δύσκολη χρονιά δεν έπεσε κάτω από 32 βαθμούς και κατέλαβε την 10η θέση.
1981-82: Ένας κακός Ά γύρος… «αποκαταστάθηκε» από ένα καλό Β γύρο. Στον Ά γύρο έχασε στο Ηράκλειο 4 φορές. Όμως στο Β γύρο έχασε μόνο 3 φορές (σε 9 αγώνες) εκτός έδρας. Τότε φάνηκε πως η ομάδα έδεσε κι ήταν έτοιμη για κάποια πιο σημαντικά επιτεύγματα στο μέλλον. Τους 20 βαθμούς που έφτασε στον επαναληπτικό γύρο δεν τους είχε «ξαναπιάσει» ποτέ σε ένα γύρο. Όλα προδίκαζαν καλή συνέχεια και όλοι αισιοδοξούσαν. Η 9η ήταν η θέση του ΟΦΗ στην τελική κατάταξη με 33 βαθμούς.
1982-83: Όπως είχε φανεί από την προηγούμενη χρονιά ο ΟΦΗ ήταν ο «καλύτερος ΟΦΗ» στα 10 χρόνια του στην Ά Εθνική (συνολικά). Σημείωσε ρεκόρ βαθμών. Ισοφάρισε τις επιδόσεις των περισσοτέρων νικών και πιο λίγων ηττών και τερμάτισε στην 7η θέση (37 β.). Τα παραπάνω στοιχεία συνοδεύονται με μια μοναδική επιτυχία. Το 3-2 στη Νέα Φιλαδέλφεια εις βάρος της ΑΕΚ.
1983-84: Στην προσπάθεια τους οι ιθύνοντες να δώσουν ακόμη πιο μεγάλη ισχύ στο «μοτέρ» της ομάδας, έκαναν ανανέωση. Πάρθηκαν «φίρμες» που δεν τράβηξαν όσο περίμεναν. Η «αλλαγή» για εκείνο το χρόνο είχε αρνητικά αποτελέσματα. Τερμάτισε στην 8η θέση με 27 βαθμούς.
1984-85: Ήταν άλλη μια περίοδος προβληματισμών, μπήκαν κι άλλοι νέοι παίκτες στην ομάδα. Φυσικά αυτό στοίχιζε σε ομοιογένεια που είχε σαν επακόλουθο την απώλεια βαθμών. Ήταν ένας χρόνος προετοιμασίας. Δεν πήγε καλά κυρίως στον ΄Β γύρο όπου το σκορ 2-1, τον κυνηγούσε. Έφερε 7 στα 15, από τα οποία 4 ήταν σερί. Παρά τα προβλήματα η ομάδα είχε ένα κέρδος. Οι νεαροί εξελίξιμοι ταλαντούχοι παίκτες απέκτησαν πείρα, που τα ευεργετικά της αποτελέσματα θα φαινόντουσαν πολύ εύκολα. Τερμάτισε μόλις 10ος με 26 βαθμούς.
1985-86: Ξεκινά η χρυσή εποχή Γκέραρντ. Η πιο μεγάλη χρονιά του ΟΦΗ στην Ά Εθνική άρχισε στραβά. Έχασε στο γήπεδο του από την Καλαμαριά. Ο Ά γύρος άλλωστε έκλεισε πάλι με ήττα στο Ηράκλειο. Από εκεί και πέρα όμως υπάρχει η «Κρητική έκρηξη». Ο ΟΦΗ είχε την ευτυχία να είναι η κορυφαία ομάδα του Β γύρου. Τελικά τερμάτισε στην καλύτερη θέση της ιστορίας του στην Ά Εθνική. Βλέποντας τα αποτελέσματα της χρονιάς των θριάμβων γίνεται αντιληπτό ότι ο ΟΦΗ έκανε ρεκόρ περισσοτέρων βαθμών (38) και νικών (16) και πιο λίγων ηττών (8) στην ιστορία του στην Ά Εθνική. Και το πιο βασικό τα ρεκόρ έγιναν σε 30 αγωνιστικές. Δηλαδή η ομάδα του Ηρακλείου κέρδισε πιο πολλούς βαθμούς κι από τις άλλες χρονιές που οι αγωνιστικές ήταν 34.
1986-87: H περίοδος αυτή είναι «χρυσή» για τον OΦH καθώς στις 21 Ιουνίου κατακτά για πρώτη φορά στην ιστορία του το Κύπελλο Ελλάδας, όπου αντιμετώπισε τον Hρακλή στον τελικό. Σκόρ κανονικής διάρκειας και παράτασης 1-1( Kωφίδης 30 και Xαραλαμπίδης 34). Στην διαδικασία των πέναλτι είχε έρθει η ώρα του Mύρων Σηφάκη. Πρώτος εκτέλεσε πέναλτι ο Zούντμπυ ο Nορβηγός και έστειλε την μπάλα άουτ. O Xαραλαμπίδης ευστόχησε στο πρώτο για τον OΦH. Στην συνέχεια ο Σηφάκης απέκρουσε το δεύτερο πέναλτι του Hρακλή που εκτέλεσε ο Zήφκας και ο Tσινός μετά έκανε το 2-0. O Δανιήλ Παπαδόπουλος μείωσε σε 2-1 και ο Γρηγόρης Παπαβασιλείου το 3-1. O Mύρων Σηφάκης έκανε την δεύτερη εκπληκτική απόκρουση έδωσε τη νίκη στον OΦH και συγχρόνως την κατάκτηση του πρώτου τίτλου στην ιστορία του. Τελικό σκορ του τελικού 4-2 ( 3-1 στα πέναλτυ).
Η ομάδα του Γκέραρντ φτάνει στο απόγειο της δόξας της. Πέρα από την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας, στο πρωτάθλημα, επαναλαμβάνει την επιτυχία του προηγούμενου χρόνου και τερμάτισε στην 3η θέση με 38 βαθμούς. Τώρα πλέον οι αντίπαλοι δεν φοβούνται μόνο την έδρα του ΟΦΗ. Έχουν τους ίδιους φόβους κι όταν παίζουν στα γήπεδα τους. Όμως εκεί πια που φτάνει στο τέλειο η ικανότητα του να εκμεταλλεύεται το Ηράκλειο, όπου παραχώρησε μόλις δύο ισοπαλίες. Φυσικά έμεινε αήττητος. Δυστυχώς το πρωτάθλημα του 1987 θα μείνει στη ιστορία σαν «ημιτελές». Έτσι κέρδισε λόγω απεργίας των ΠΑΕ τις δύο τελευταίες νίκες του με μηδενισμό (Ηρακλής και Βέροια). Την ίδια περίοδο, η ΠΑΕ OΦΗ εκπροσωπεί για πρώτη φορά την Κρήτη και την Ελλάδα στην Ευρώπη (Κύπελλο UEFA) OΦΗ – Hajduk Split (1-0/0-4).
1987-88: Αν αντιμετωπίσει κανένας ψυχρά τους αριθμούς, θα δει ότι η συγκεκριμένη χρονιά για τον ΟΦΗ ήταν σπουδαία. Τέταρτη θέση (37 β.) με ρεκόρ τερμάτων (54) σε διοργάνωση με 30 αγωνιστικές, ισοφάριση ρεκόρ νικών, μόλις 3 βαθμοί απώλεια. Ο Ολυμπιακός στάθηκε ένας μοιραίος αντίπαλος στην περίοδο 1988. Νίκησε τον ΟΦΗ 3 φορές. Του έκοψε Κύπελλο Ελλάδας και ΟΥΕΦΑ και τον φιλοδώρησε με τη μοναδική ήττα στο Ηράκλειο. Το πιο «τρελό». Ο ΟΦΗ διαφήμιζε την Τράπεζα του προέδρου του Ολυμπιακού. Στην Ευρώπη συμμετέχει και πάλι στο Κύπελλο UEFA . Πρώτη πρόκριση στην ιστορία του, αφού πέρασε την Vitosha Sofia στον πρώτο γύρο και αποκλείστηκε από την Atalanta στο δεύτερο. (Vitosha – ΟΦΗ 1-0/1-3 και ΟΦΗ – Atalanta 1-0/0-2).
1988-89: Ο ΟΦΗ τερμάτισε 5ος με 34 βαθμούς, κερδίζοντας σε αγώνα μπαράζ την ισόβαθμή του ΑΕΛ με 3-1. Το αξιοσημείωτο της χρονιάς η κατάκτηση του Βαλκανικού Κυπέλλου από τον ΟΦΗ, το οποίο πήρε αήττητος.
Στις 7 Ιουνίου 1989 στις Σέρρες διεξήχθη ο τελικός, ανάμεσα στον ΟΦΗ και την FK Radnicki Nis. Η Κρητική ομάδα, μπροστά σε 5000 θεατές, επικράτησε με 3-1 με γκολ των Μπατσινίλα (58΄), Βλαστού (70΄) και Ν. Παπαβασιλείου (90΄). Οι Γιουγκοσλάβοι είχαν προηγηθεί στο 40ο λεπτό με το Βίσνιτς.
1989-90: Ο ΟΦΗ στο πρωτάθλημα έμεινε σχεδόν στάσιμος, τερματίζοντας στην 6η θέση με 36 βαθμούς. Στο Κύπελλο Ελλάδας κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, για δεύτερη φορά στην ιστορία του. Εκεί ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό με 4-2, πραγματοποιώντας όμως πολύ καλή εμφάνιση. Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε στο πρώτο ημίχρονο με 2-0, με κεφαλιά του Τσαλουχίδη (12′) και πέναλτι του Ντέταρι (29′). Ο ΟΦΗ δεν τα παράτησε και με την έναρξη του δευτέρου μέρους, μέσα σε λίγα λεπτά, κατάφερε να φέρει το ματς στα ίσια με κεφαλιά «ψαράκι» του Βλαστού στο 48ο λεπτό και απευθείας βολέ του Τσίμπου στο 53ο λεπτό. Από εκεί και πέρα, φαινόταν ότι όποιος σκόραρε πρώτος θα έπαιρνε και το τρόπαιο και αυτός ήταν ο Ολυμπιακός, με τον Τσαλουχίδη στο 69ο λεπτό να εκμεταλλεύεται μια αναμπουμπούλα μέσα στην περιοχή του ΟΦΗ. Τη νίκη των Πειραιωτών σφράγισε ο Ντέταρι σε μια γρήγορη αντεπίθεση στο 90ο λεπτό.
Λίγες ημέρες μετά τον τελικό και πάλι στο Ολυμπιακό Στάδιο, ο ΟΦΗ πήρε μια άτυπη ρεβάνς, νικώντας τον Ολυμπιακό με 4-5, ενώ έχανε με 4-0 μέχρι τις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, πραγματοποιώντας τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
1990-91: Η μέτρια επόμενη χρονιά έφερε μια προσωρινή παύση στην ξέφρενη πορεία των τελευταίων ετών. Ο ΟΦΗ τερμάτισε μόλις 8ος με 34 βαθμούς. Στο Κύπελλο έφτασε μέχρι τα προημιτελικά, όπου αποκλείστηκε στα πέναλτι από τον Πανιώνιο.
1991-92: Σταθερά στην πρώτη «σελίδα» της βαθμολογίας, ο ΟΦΗ κατέληξε στην 6η θέση με 34 βαθμούς. Αποκλείστηκε και πάλι στα προημιτελικά του Κυπέλλου, αυτή τη φορά από την ΑΕΚ.
1992-93: Η επιστροφή του ΟΦΗ τις επιτυχημένες χρονιές. Με εκπληκτικές εμφανίσεις τερματίζει άνετα στην 4η θέση και εξασφαλίζει την έξοδό του στο Κύπελλο UEFA. 66 βαθμοί η συγκομιδή του ΟΦΗ.
1993-94: Η 7η θέση του ΟΦΗ, με 47 βαθμούς, ήταν μέτρια. Όμως η χρονιά ήταν εκπληκτική, καθώς πραγματοποίησε μια εξαιρετική πορεία στο Κύπελλο UEFA. Στον πρώτο γύρο απέκλεισε την πολύ δυνατή SK Slavia Prague με 1-1 στην Πράγα και 1-0 στο Ηράκλειο. Στο δεύτερο γύρο, μια από τις πιο σημαντικές στιγμές στην ιστορία του ΟΦΗ, αφού πέταξε έξω την Atletico Madrid (ήττα 1-0 στη Μαδρίτη και νίκη 2-0 στο Γεντί Κουλέ). Η πορεία του ΟΦΗ στην Ευρώπη ολοκληρώθηκε απέναντι στην Boavista, όντας πλέον η μόνη ελληνική ομάδα που συνέχιζε στα κύπελλα Ευρώπης. Οι δύο ήττες με 1-4 και 2-0 δε στάθηκαν ικανές να χαλάσουν τη γλυκιά γεύση της χρονιάς.
1994-95: Σε ρηχά νερά κινήθηκε ΟΦΗ, τερματίζοντας μόλις 9ος με 49 βαθμούς.
1995-96: Ανάκαμψη με την 5η θέση και τους 57 βαθμούς. Ο ΟΦΗ πάλεψε την έξοδο στο Κύπελλο UEFA με τον Ηρακλή και την έχασε μόλις για 1 βαθμό, την τελευταία αγωνιστική. Τότε ο ΟΦΗ επικράτησε του Απόλλωνα στη Ριζούπολη με 0-1, αλλά ο Ηρακλής με ένα γκολ στις καθυστερήσεις νίκησε τον Πανηλειακό στον Πύργο (1-2) και κέρδισε τη μάχη της ευρωπαϊκής συμμετοχής.
Στο ξεκίνημα της περιόδου, ο ΟΦΗ δοκίμασε την τύχη του στο νεοσύστατο Κύπελλο Intertoto και η πορεία του κρίνεται αρκετά αξιοπρεπής. Πέρασε ως 2ος από τον όμιλο, χάνοντας μόνο από τη Bayer 04 Leverkusen και προκρίθηκε στους 16 της διοργάνωσης, όπου ηττήθηκε σε μονό εκτός έδρας αγώνα από την Bursaspor με 2-1, αν και είχε προηγηθεί με γκολ του Φραντζέσκου. Αν είχε προκριθεί, έμεναν 2 μονοί αγώνες με την Karlsruher SC και την FC Girondins de Bordeaux και μάλιστα στο Γεντί Κουλέ, προκειμένου να εξασφαλίσει ο ΟΦΗ το εισιτήριο στο Κύπελλο UEFA.
1996-97: Η ευρωπαϊκή έξοδος επιτεύχθηκε την αμέσως επόμενη περίοδο και ήρθε με πανηγυρικό τρόπο. Η περίφημη ισοπαλία στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό με 1-1, στις 18 Μαΐου με την κεφαλιά του Γιώργου Κουτσουπιά, έμεινε ως ορόσημο στις καρδιές των φιλάθλων του. Ο ΟΦΗ τερμάτισε 3ος με 66 βαθμούς, αφήνοντας 4ο τον ΠΑΟΚ και εκτός Ευρώπης τον ΠΑΟ. Αξιοσημείωτο ότι τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, ο ΟΦΗ παραχώρησε δύο από τους καλύτερους παίκτες του στις δύο ομάδες που άφησε τελικά πίσω του: τον Κώστα Φραντζέσκο στον ΠΑΟΚ και τον Κώστα Κωνσταντινίδη στον Παναθηναϊκό.
1997-98: Η ιστορία διδάσκει ότι είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη. Αυτό φάνηκε και αυτή τη χρονιά, την οποία ο ΟΦΗ είχε άλλη μία εξαιρετική ευρωπαϊκή πορεία, ενώ στο πρωτάθλημα τερμάτισε μόλις 7ος με 49 βαθμούς. Στο Κύπελλο UEFA ο ΟΦΗ κατάφερε πάλι να προχωρήσει 3 γύρους. Αρχικά απέκλεισε την KR Reykjavík (0-0 στην Ισλανδία και 3-1 στο Ηράκλειο), στη συνέχεια πέρασε θριαμβευτικά τη Ferencvárosi T.C., η οποία την προηγούμενη χρονιά είχε αποκλείσει άνετα τον Ολυμπιακό (νίκη 3-0 στο Γεντί Κουλέ και ήττα 2-1 στη Βουδαπέστη). Η επιτυχημένη πορεία ολοκληρώθηκε απέναντι στην πολύ δυνατή AJ Auxerre, αν και η πρόκριση κρίθηκε στις λεπτομέρειες (ήττα 3-1 στη Γαλλία και νίκη 3-2 στο Ηράκλειο).
1998-99: Μεταβατική χρονιά με τον ΟΦΗ να τερματίζει στην 8η θέση, συγκεντρώνοντας 51 βαθμούς. Ξεχωρίζει η παρουσία ενός 18χρονού από το Μάλι. Το όνομα αυτού Mahamadou Diarra.
1999-00: O προπονητής του ΟΦΗ, Ευγένιος Γκέραρντ ανακοινώνει την αποχώρησή του από τους πάγκους και η ομάδα μοντέλο που είχε δημιουργήσει, ετοιμάζεται για μια τελευταία παράσταση. 4η θέση και 63 βαθμοί η εντυπωσιακή συγκομιδή με την έξοδο στην Ευρώπη να είναι σίγουρη από το Χειμώνα. Ασταμάτητο το νέο αστέρι από την Κόστα Ρίκα, Ronald Gomez, «πυροβολεί» τις αντίπαλες εστίες 19 φορές.
2000-01: Η αποχώρηση του επί 16 χρόνια ηγέτη του ΟΦΗ, δημιουργεί ένα σοκ αβεβαιότητας στο σύλλογο, από το οποίο δε θα συνέλθει. Αποτέλεσμα, σχεδόν η ίδια ομάδα που την προηγούμενη περίοδο κόντραρε στα ίσια όλους τους αντιπάλους και σε όλες τις έδρες, να βρεθεί στο χείλος του υποβιβασμού. Η επικείμενη μείωση των συμμετεχουσών ΠΑΕ από 16 σε 14 και η πτώση μίας παραπάνω στη Β’ Εθνική, αύξανε ακόμα περισσότερο το άγχος. Η καλή εκτός έδρας συγκομιδή, καταστρεφόταν από την άθλια εντός και ο ΟΦΗ δεν ξέφυγε σε κανένα σημείο από την διακεκαυμένη ζώνη. Αποτέλεσμα να αναγκαστεί να παίξει τη σωτηρία του στα περίφημα μπαράζ με τον ΠΑΣ Γιάννινα, τα οποία κέρδισε με δύο νίκες ως γηπεδούχος στη Ρόδο (λόγω τιμωρίας) και τα οποία, δυστυχώς, στάθηκαν αφορμή να ξεκινήσει μια εντελώς αχρείαστη κόντρα.
Στο Κύπελλο UEFA, η συμμετοχή του ΟΦΗ κρίνεται μέτρια. Έκανε το καθήκον του αποκλείοντας την αδύναμη FK Napredak Kruševac από τη Σερβία (6-0 και 0-0), αλλά αποκλείστηκε από τη Slavia Prague (2-2 στο Ηράκλειο και ήττα 4-1 στην Τσεχία).
2001-02: Κάποιες μεταγραφές και η παρουσία του προπονητικού διδύμου, Σαμαρά-Τσινού, οι οποίοι είχαν κληθεί να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά την προηγούμενη χρονιά, έφεραν την ανάκαμψη και μάλιστα ο ΟΦΗ έφτασε μία αγωνιστική μακριά από την έξοδο στην Ευρώπη. Τελικά, η ομάδα τερμάτισε στην 8η θέση με 33 βαθμούς.
2002-03: Στο ίδιο μήκος κύματος και η επόμενη περίοδος, με τον ΟΦΗ να τερματίζει πάλι 8ος με 44 βαθμούς.
2003-04: Σημάδια κάμψης και πτώση στην 11η θέση με συγκομιδή 29 βαθμών.
2004-05: Με τη φωτιά έπαιξε ο ΟΦΗ αυτή τη χρονιά, αφού ενώ είχε ένα αρκετά καλό ξεκίνημα, τελικά τερμάτισε μόλις 13ος με 32 βαθμούς, μία θέση πάνω από τον Άρη που υποβιβάστηκε στη Β’Εθνική.
2005-06: Πρώτη χρονιά στο νέο Παγκρήτιο Στάδιο. Το φλερτ του ΟΦΗ με την καταστροφή συνεχίστηκε και για μεγάλο διάστημα φάνταζε ως το πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό. Τελικά, κόντρα σε προγνωστικά και … προσδοκίες ο ΟΦΗ κατάφερε να παραμείνει στην κατηγορία. Στην Ιστορία για πάντα θα μείνει ο άτυπος τελικός, την τελευταία αγωνιστική με αντίπαλο το Λεβαδειακό, όπου ο φίλαθλος κόσμος της Κρήτης κατέκλυσε το νέο στάδιο. Περισσότεροι από 27.000 φίλοι του ΟΦΗ έσπρωξαν την ομάδα τους στη νίκη με 2-0 (77′ Ισά, 90’+2′ Νουαφόρ). 13η θέση και 31 βαθμοί ο απολογισμός της χρονιάς.
2006-07: Αρκετά διαφορετική η επόμενη περίοδος. Ο ερχομός του Ράινερ Μάουρερ, ενός προπονητή με φουλ επιθετική νοοτροπία και του πολύ ικανού επιθετικού Γκόραν Ντρούλιτς, βοήθησε τον ΟΦΗ να παρουσιάσει ένα αρκετά ελκυστικό πρόσωπο στον ουδέτερο φίλαθλο, με πολλά γκολ, τόσο υπέρ όσο και κατά. Τελική κατάταξη η 8η θέση και οι 42 βαθμοί (γκολ 41 υπέρ, 45 κατά).
2007-08: Άσχημα ξεκίνησε η χρονιά. Ο ΟΦΗ συμμετείχε στο Κύπελλο Intertoto και γνώρισε αποκλεισμό-σοκ από την Tobol Kostanay και μάλιστα με 2 ήττες (1-0, 0-1). Μάλιστα, το σύστημα της διοργάνωσης είχε αλλάξει και μόνο με μία πρόκριση ο ΟΦΗ θα συμμετείχε στο Κύπελλο UEFA, μετά από χρόνια. Η χρονιά ήταν αγχώδης αλλά τέλειωσε με όμορφο τρόπο, σημαδευόμενη από το θρίαμβο με 4-1 επί του Παναθηναϊκού. Ο ΟΦΗ τερμάτισε 12ος με 32 βαθμούς.
2008-09: Το φλερτ του ΟΦΗ με την καταστροφή κάποτε θα κατέληγε σε … γάμο. Τίποτα δεν πήγε καλά, πολλά τα λάθη, τα προβλήματα και οι ευθύνες. Ο υποβιβασμός ήρθε ως φυσιολογική εξέλιξη. 14η θέση, 24 βαθμοί και μπήκε ένα τέλος στην επί 33 χρόνια αδιάλειπτη παρουσία του ΟΦΗ στην πρώτη κατηγορία.
2011-2012: Έπειτα από δύο χρόνια απουσίας από την Α’ Εθνική, ο ΟΦΗ επέστρεψε τη χρονιά 2011-2012 και με τον Νίκο Αναστόπουλο τότε για πρώτη φορά τεχνικό της ομάδας, οι «ασπρόμαυροι» έβγαλαν τη χρονιά σχετικά άνετα, καθώς η 10η θέση με τους 37 βαθμούς συγκομιδή έδειχναν κάτι παραπάνω από αρκετοί για να επιτευχθεί ο στόχος της παραμονής.
2012-2013: Μια χρονιά δύσκολη για τον ΟΦΗ. Η απαγόρευση μεταγραφών την περίοδο του Ιανουαρίου και οι η κακή βαθμολογική συγκομιδή του πρώτου γύρου καθιστούσαν δύσκολο το έργο της παραμονής. Η έλευση του Γιάννη Πετράκη τον Ιανουάριο του 2013 στη θέση του Νίκου Αναστόπουλου, αποδείχτηκε μια εξαιρετική επιλογή από τον Μάνθο Πουλινάκη. Ο έμπειρος τεχνικός μην έχοντας την ευχέρια για μεταγραφικές κινήσεις και ενώ το ρόστερ ήταν πολύ μικρό κατάφερε την τελευταία αγωνιστική να σώσει την παρτίδα και να τερματίσει την ομάδα 14η με 32 βαθμούς. Σε μια χρονιά όπου η ΑΕΚ υποβιβάστηκε στη Γ Εθνική.
2013-2014: Γκαλέτι, Ντουντού, Νούνιεζ και Όγιος κοσμούσαν το «Γεντί Κουλέ» στην αρχή της περιόδου. Ο Μάνθπς Πουλινάκης προσπάθησε να φέρει «ονόματα», ούτως ώστε ο ΟΦΗ να κάνει το παραπάνω βήμα. Άλλωστε ήταν η χρονιά του. Αν και τα «ονόματα» δεν κατάφεραν να αποδώσουν τα αναμενόμενα, ο ΟΦΗ τερμάτισε στην 6η θέση, ενώ έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου αποκλείστηκε από τον Παναθηναϊκό, ο οποίος κατέκτησε και το τρόπαιο.
2014-15: Με τους καλύτερους οιωνούς ξεκίνησε η φετινή χρονιά για τον ΟΦΗ. Η έλευση του Τζενάρο Γκατούζο έφερε διάχυτο ενθουσιασμό στο φίλαθλο κόσμο του Ηρακλείου, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας. Η προετοιμασία της Ολλανδίας, το πλήρες ρόστερ και το ρεκόρ των διαρκείας προμήνυαν ότι όλα θα πάνε κατ’ ευχήν και η ομάδα θα πραγματοποιούσε πορεία ανάλογη με την περυσινή. Μοιραία όμως αυτή ήταν και η τελευταία παρουσία της κρητικής ομάδας στα γήπεδα της Σούπερ Λιγκ. Το καράβι ναυάγησε… Δεν άντεξε τα χρέη που τη βάραιναν τα τελευταία χρόνια και ο άνισος πόλεμος εναντίων των φορέων του ελληνικού ποδοσφαίρου, καθώς και πολλών ομάδων της Σούπερ Λιγκ αποδείχτηκε . Η ομάδα αποχωρεί από το πρωτάθλημα και το μέλλον της ακόμα αβέβαιο. Όμως η σκέψη όλων είναι η επόμενη χρονολογία που θα γραφτεί στο καλεντάρι με τις μεγαλύτερες στιγμές του συλλόγου. Γιατί το ιστορικό ημερολόγιο του συλλόγου δεν έχει τέλος...
sdna.gr
